Een kinderwagen in het park, van het postorderbedrijf
Nog lang niet afbetaald, kind schreeuwt de longen uit zijn lijf
Tranen niet te stuiten, heeft veel te lang niet gegeten
De bleke moeder lacht, het is het enige dat zij hem kan geven

En jij doet alsof je het niet ziet
Loopt met oogluiken rechtdoor
Als je je bier naar binnen giet
Je bewustzijn vermoord
Wakker met gesloten ogen
In je waarheid verstrikt
Probeert het te verteren
Maar het voelt alsof je stikt

Grijzend oud gezicht, het kijkt me vragend aan
Het maakt me zo verlegen, ik kan niet langer blijven staan
Gooi mijn brood in de bak, richt mijn gezicht naar de grond
De man tast dankbaar toe, stopt mijn afval in de  mond

En jij doet alsof je het niet ziet
Loopt met oogluiken rechtdoor
Als je je bier naar binnen giet
Je bewustzijn vermoord
Wakker met gesloten ogen
In je waarheid verstrikt
Probeert het te verteren
Maar het voelt alsof je stikt

Vroeger of later, schreeuwt de wind je naam
Word je ingehaald, je ooghoeken betraand
Hij snijdt in je gezicht, blaast de pijn weer naar boven
Verleden wordt weer heden, ook al wil je het niet geloven

Kinderwagen in het park
De bleke moeder lacht (alsof je het niet ziet)
De man tast dankbaar toe (alsof je het niet ziet)
En ik…(met gesloten ogen)
Slaap vannacht (met gesloten ogen)

Liedtekst van Marco van der Bij,
zanger en stadsdichter van Woerden 2013-2015